Onze eerste week!

Hallo allemaal,
Na een week vol indrukken is hier het eerste blogverhaal. 
Wij genieten enorm van dit mooie land, de geweldige mensen en de dingen die wij tot nu toe hebben beleefd.

Onze reis begon thuis. Na een goede nachtrust reden we in echt herfstweer naar Schiphol toe. Eenmaal daar aangekomen werd het al snel tijd om afscheid te nemen van onze geliefde families. Na het afscheidsmoment kon onze reis dan echt beginnen. Er zou ons een reis van zo'n zevenentwintig uur te wachten te staan, inclusief overstappen in Doha, Qatar en George, Zuid-Afrika.

Eenmaal geland in George, werden wij warm ontvangen door Theo en Jinke. Samen hebben wij eerst boodschappen gedaan voor de braai (barbeque). Vervolgens een goede kop koffie. Na de koffie zijn wij verder gereden naar plaats van bestemming, Karatara. 
Hier werden wij wederom warm onthaald door de andere vrijwilligers en een van de werknemers. Het voelde als een warm bad en wij voelden ons direct thuis.

Zaterdag:
Op zaterdag ben ik (Gerben) met Theo meegeweest om mannen op te halen voor de mannenochtend. De rit heeft veel indruk op mij gemaakt. Het verschil tussen arm en rijk is erg groot. Helaas was het een regenachtige ochtend en kwamen er weinig mannen opdagen voor de busrit. Gelukkig was de opkomst van de mannen uit Karatara en omgeving wel groot. 
Uiteindelijk waren er ook nog een aantal vrouwen aanwezig die het verhaal van spreker Ivern graag wilden horen.

Ivern kwam zijn story vertellen. Hij heeft een heftige jeugd gehad en heeft verkeerde keuzes gemaakt in zijn leven. Zijn vader zat in de 'trunk' (gevangenis), zijn broer was verslaafd en zijn moeder had moeite met het verzorgen van haar drie zoons.
Ivern kon ook niet op het juiste pad blijven. Hij sloot zich aan bij een gang toen hij nog maar een tiener was. Hij had veel woede in zich. Deze woede was met name op God en zijn broer gericht. Op een avond was hij dronken samen met een mede ganglid. In zijn dronken bui heeft hij zijn broer, die vaak erg agressief was, doodgeschoten. 
Hiervoor heeft hijzelf in de bak moeten zitten. In de gevangenis is hij tot inkeer gekomen met behulp van een van de medewerkers. Hij wilde zijn leven gaan beteren en zich meer richten op God. 

Zondag was de vrouwenmiddag, en de opkomst was groot! Er waren zo'n 60vrouwen uit karatara en omstreken. Veel vrouwen werden geraakt door de spreekster. Het was een bijzondere middag, waarbij wij hopen dat er levens veranderd zullen worden!

Maandag hadden we de 1e keer kinderwerk in het lighthouse. Deze middag was voor de jongste groepen, en de woensdagmiddag is voor de oudere groepen. Wij vonden het een hele bijzondere middag met prachtige kinderen waarvan wij de komende maanden van mogen genieten!

Dinsdag konden we rustig aan doen (hier hadden we ook wel behoefte aan). En 's avonds hadden we worship met ons team! Ons team bestaat uit 5 personen. We zijn nu al heel hecht en kunnen veel met elkaar delen. Dit voelt voor ons heel fijn/veilig en als 'thuiskomen'. Vandaag was ook de dag dat ik (Janneke) mijn eerste "rijles" kreeg. Het was wel even wennen om links te rijden, maar ik vond het erg leuk.

Woensdagmiddag hadden we de kinderen van de oudere groepen en stond ik (Janneke) voor het eerst voor de groep! Ik heb 2 dansjes begeleid (deze staan in bij de filmpjes op onze blog) en hier haalde ik echt veel energie uit! Die prachtige kopjes van de kinderen, dat is de reden dat ik hier ben. Hen een veilige tijd bieden, waarin zij zichzelf kunnen zijn en meer over God mogen leren.

Donderdag is officieel een vrije dag. Omwille van toetsen op de school in Ruigtevlei kon het programma op woensdagmorgen niet doorgaan en werd het verplaatst naar deze ochtend. De kinderen waren erg enthousiast en genoten zichtbaar.
Janneke deed samen met Francois dezelfde dansjes als op woensdag. Na het programma scheidden onze wegen. Janneke ging samen met een van vrijwilligers naar Knysna. En ik (Gerben) ging samen met de andere vrijwilliger terug naar Karatara. Daar heb ik mijn eerste "rijles" gehad. Dit was wel even wennen, aangezien er hier links gereden wordt. Gelukkig viel het reuze mee. 

Vrijdag:
Vandaag hadden we weer een programma op een school. Dit keer in Barrington. Het was een regenachtige ochtend. Dit keer deden wij het met zijn vieren, omdat Francois, Iris Ministry moest ondersteunen. Janneke deed de dansjes en ik (Gerben) vertelde het verhaal, met een tolk, omdat mijn Afrikaans nog niet baie goed is. De kinderen genoten van het dansen, zingen en het verhaal, waardoor wij ook genoten. We hebben kort vergaderd over de komende kidsclubs. Om 14:00 uur kon onze naweek (weekend) beginnen. 
Een week vol indrukken en mooie momenten.
Wij genieten volop van dit prachtige land, vol prachtige mensen 

Wij zullen de volgende blogs korter houden. Werkdagen blijven vrijwel hetzelfde. Wij proberen de 'highlights' te delen en bijzondere momenten. Daarnaast proberen wij meer foto's te delen.

Vanuit Karatara, Zuid-Afrika,
Baie dankie!